“OMT houdt scholen buiten schot”

Droevige verhalen hoor ik dagelijks over het spoor dat de lockdown van vorig jaar in het leven van veel scholieren heeft achter gelaten.

En dan heb ik het een keer niet over onvoldoendes, maar over onvoldoende persoonlijk aandacht, onvoldoende sociale contacten en onvoldoende beweging (ook in het brein).

Want zonder elkaar te aan te raken, werden zij elke dag weer geraakt.

Geraakt door eenzaamheid en verveling. Het gebrek aan contact. Elke ochtend weer de computer starten en dan uren achter elkaar op mute. Geen dagen, maar wekenlang.

Wekenlang was het stil, stil op straat. Geen fietsende scholieren, slingerend over het fietspad en geen hangjongeren in de supermarkt tijdens de pauzes. Wekenlang kon hun puberbrein nauwelijks groeien. Zij stonden (net als vele anderen) letterlijk op mute.

Kinderen die er geestelijk aan onder door gingen. Ouders die hopeloos hun werk probeerden te doen, terwijl ze tegelijkertijd hun puber tot leren probeerden te krijgen.
Ouders die niet meer wisten hoe, waardoor kinderen urenlang achter schermen werden gezet zodat ze stil waren.
Ouders die bang waren ook hun eigen baan te verliezen. En ook hun kind.

En dan heb ik het nog niet over de enorme toename van huiswelijk geweld waar kinderen aan bloot werden gesteld.

De verhalen, die geen verhalen zijn maar de realiteit. De sporen die de eerdere lockdown heeft nagelaten zijn bij heel veel scholieren nog elke dag zichtbaar.

Dus ja, OMT dank je wel voor dit advies.. Dank je wel dat scholieren (als het aan jullie lag) klagend naar school mogen blijven gaan. Want gelukkig is dat het oude en (hopelijk ook) weer het nieuwe normaal.

En natuurlijk gaan er veel meer groepen gebukt onder deze hele situatie en zeker niet alleen kinderen. Maar als het ook maar enigszins mogelijk is, hoop ik met heel m’n hart dat we hen dit keer buiten schot kunnen houden.