Er zit een verschil in mijn visie op het onderwijs en mijn visie op docenten.

Ik heb ongelofelijk veel respect voor wat onze docenten doen.

Als ik zie hoeveel werk zij moeten verzetten in relatief korte tijd… Als ik zie hoeveel petten zij per dag op hebben: zij zijn motivator, psycholoog, dokter, politieagent, coach, papegaai en planner in één. Zij kunnen niet naar de toilet wanneer zij willen, anders barst de bom in een klas vol pubers. En zij dealen, nadat de rust ‘s middags weer terugkeer in school, met (terror)ouders.

En alhoewel wij als ouders de verantwoordelijkheid hebben voor de normen en waarden voor onze eigen kinderen, dragen zij hier ook nog aan bij.

Dus ja mijn visie op docenten: dank voor alles wat jullie doen. 🙏🏻

Dan over het onderwijs:
Er zijn zeker dingen die goed gaan in ons onderwijs. Er zijn ook zeker dingen niet goed gaan in ons onderwijs. En die zaken belicht ik regelmatig omdat ik weet dat het zoveel beter kan. Dat we de potentie van onze leerlingen veel beter kunnen benutten…

Als we als vakdocent van ons eigen eilandje afstappen. Als we gaan samenwerken. Als we zaken effectiever gaan inrichten. Als we meer aandacht geven aan de HOE i.p.v. het zwaartepunt leggen op de WAT. Als we vakoverstijgende leertechnieken leren. Als we vakinhoudelijk weten hoe je het aanpakt.

Ik vind het mijn verantwoordelijkheid en ook de verantwoordelijkheid van docenten om kritisch te zijn op ons onderwijs. Om waakzaam te zijn op de kwaliteit en op wat we aan het doen zijn. Om onze oren en ogen open te houden. En om onze stem te laten horen zodat we ons onderwijs kúnnen verbeteren en dat er daadwerkelijk iets gebeurt.

Maar als je je volgende keer weer afvraagt waarom docenten zo vaak vakantie hebben óf zo vroeg klaar zijn met lesgeven… Doe dan één van deze twee dingen:
1. Neem een lesuur over met een klas vol pubers, terwijl jij in 60 minuten De Gouden Eeuw probeert uit te leggen. (En stuur daarna de docent een mail en dank hem/haar voor zijn of haar bestaan 😉).
2. Denk terug aan de lockdown waarin jij slechts één kind, namelijk jouw eigen kind, hoefde te motiveren om te gaan leren.