Op de middelbare school heb ik zes jaar lang hard gewerkt om resultaten te halen. Ik voelde vaak frustratie, druk en haalde regelmatig onnodige onvoldoendes, simpelweg omdat ik niet wist hoe ik goed kon leren.

Ik maakte zoveel uren, want de leertechniek die ik toen gebruikte (veelal samenvatten en alles letterlijk uit mijn hoofd leren) vereiste al die uren om tot een (vaak matig) resultaat te komen.

Met mijn leertechniek, of eigenlijk het gebrek eraan, was het onmogelijk om met minder uren een voldoende te halen. Zeker in de bovenbouw.

En nu ik exact weet welke leertechnieken, stappenplannen en trucjes je per vak in kunt zetten om makkelijker resultaten te halen is het elke keer weer een feestje om de leerlingen, die ik coach, deze tools aan te leren zodat zij grip krijgen op hun resultaten, maar ook op hun vrijheid.

En sommige mensen zeggen dan: “ja, maar dat harde werken heeft je zoveel gebracht, dat had je nodig.”
Dat is misschien waar, maar laten we scholieren nu niet onnodig laten strugglen en ze klein houden, terwijl er tools zijn waarmee ze verder kunnen komen, verder dan wij zelf kwamen.

Want is dat niet waar ontwikkeling en vooruitgang over gaat? Dat het makkelijker en beter kan dan dat het vroeger ging?