Onderzoekend leren? Dan heb je geen onderzoek gedaan naar hoe wij het beste leren.
Steeds meer werken we met praktische opdrachten op school, onderzoekend leren. Ik ben hier geen voorstander van en leg in dit stuk uit waarom.
Je doet hiermee een groot beroep op wat leerlingen al weten of al kunnen. Ze blijven als het ware in hun eigen kenniskring zweven. Ze leren vanuit hun eigen perspectief. Je leert veel meer van de inbreng, de uitleg en de verbanden van anderen, het liefst van een professional. Iets waar je zelf niet opkwam, een nieuw inzicht of andere verbanden doen jouw kenniskring vergroten. Dit is vele malen effectiever.
Als je dan, omdat je zelf nog weinig kennis hebt over het onderwerp, zelf moeten onderzoeken en ermee moet experimenteren, dan vraagt dat heel erg veel van het werkgeheugen.
Omdat dat werkgeheugen flink wordt belast, wordt de kennis moeilijk opgenomen in het langetermijngeheugen. Het leerrendement is dus laag.
Directe instructielessen zijn, voor leerlingen die nog weinig weten over een onderwerp, veel effectiever.
Bovendien zorg je ook voor meer verschillen in de klas. Zwakkere leerlingen vinden het veel moeilijker om zelf verbanden te leggen en conclusies te trekken dan sterkere leerlingen.
En dan heb ik het nog niet eens over de hogere mate van persoonlijke begeleiding die nodig is bij onderzoekend leren om het überhaupt effectief te maken. En die hoge mate van persoonlijke begeleiding is vaak lastig in onze volle klassen.
Hoe denk jij over de trend ‘onderzoekend leren’ en de vele praktische opdrachten die scholieren opgegeven krijgen?