Voor alles scoort ze goed, maar voor begrijpend lezen niet.

Ze begint met lezen en verzandt in details. “Stop”, zeg ik. “Voor deze vraag gaan we de tekst niet lezen.” Ze kijkt me aan alsof ik niet goed ben. Ik leer haar met een stappenplannetje waar ze op moet focussen. “Lees nu nog eens de vraag en geef maar antwoord.” “C”, zegt ze met twijfel. “Helemaal goed”. Ze kijkt verbaasd.

Bij de volgende vraag schrikt ze van een moeilijke woord “verankerd”. Ze stopt en kijkt me aan. Ze heeft er niks aan als ik haar het moeilijke woord vertel. Ik leer haar dat je ook het antwoord goed kunt hebben zonder het moeilijke woord.

Daarna leer ik haar trucjes aan hoe je een moeilijk woord tóch kunt begrijpen. Één van de trucjes is HAKKEN. “Zit er in het woord een woord dat je wél kent?”. “Ja, anker”. “Wat doet een anker?”, vraag ik. “Die houdt de boot op één plek.” “Wat betekent het als de wortels verankerd in de grond zitten?”. “De wortels houden de plant op één plek”.

“Het was eigenlijk best leuk”, zegt ze als we klaar zijn. Ze kan het wel, alleen gebruikt ze niet de juiste trucjes/strategieën.

En voor al die mensen die zeuren dat je geen trucjes aan moet leren… Dit zijn leesstrategieën die ik versimpel tot op het bot. Waarom moeilijk doen als het simpel kan?