We halen de pitjes voor ze uit een druif.

We geven ze iets ‘lekkers’ om ze te troosten.
En zelden bedoelen we daarmee een stuk komkommer of een appel.

We zeggen ze dat ze niet hoeven te huilen. “Veeg je tranen maar weg.”

Later vertellen we dat ze moeite voor iets moeten doen.
Dat ze een schop onder hun kont nodig hebben.
Dat ze gezonde keuzes moeten maken.
En dat ze hun verdriet niet weg moeten stoppen.

Moeite doen.

Zelf kiezen we ook liever voor de makkelijke weg.

Liever een hand vol vitaminepillen, dan een appel schillen.
Liever shorts, reels en story’s van enkele seconden, dan een boek openslaan.
Liever vreemdgaan, dan de moeite nemen om echt met elkaar te praten.

Om vervolgens te klagen over onze gezondheid, het afnemen van onze focus en ons te realiseren dat het gras toch niet groener blijkt bij een ander.

Moeite doen. We zijn het niet meer gewend.

Maken we het onszelf hierdoor niet uiteindelijk steeds moeilijker?

Als je een gezond lichaam wil, kost dat moeite.
Als je een leuke relatie wil, kost dat moeite.
Als je een mooie carrière wil, kost dat moeite.

Moeite doen.

Gebaseerd op de mooie bijdrage van Siert Nutma.