Woest ben ik.

“Maar ik heb zelf nooit economie gehad”, verontschuldigt mijn moeder zich.

“Je snapt toch wel iets van geld??!”, schreeuw ik van de trap.

Compleet gefrustreerd, boos en teleurgesteld in alles en iedereen maar vooral in mezelf.
Waarom lukt het me nou niet? Ik werk zo hard, maar krijg geen grip op die formules en grafieken.

Ik stop nóg meer tijd in samenvattingen maken. Eigenlijk de enige leertechnieken die ik ken (en overigens compleet verkeerd uitvoer, maar dat wist ik toen nog niet).
Ik noteer alle zinnen in mooie kleurtjes, schrijf super netjes en creëer zelf een soort van logisch schema van kleur bij kleur. Het voelt alsof ik daarmee grip krijg op de materie die ik totaal niet beheers. De samenvatting zijn zo uitgebreid, ze worden langer dan de tekst uit het boek, ik mag geen detail missen!!
Ik spendeer uren, zelfs dagen aan die ene rottoets.

En die grip voel ik, maar krijg ik niet. Ik verzand in details, mis de grote lijn volledig en bij de eerste vraag op de toets voel ik de tranen achter mijn ogen prikkelen. Ik kan het gewoon niet…

Jaren later kan ik mijn leerlingen leren: “Je kan het NOG niet. Ik ga je een strategie aanleren én leertechnieken waarmee ook jij het gaat kunnen. En ja, je moet nog wel werken, maar het wordt gewoon allemaal wat makkelijker.”

Groeien in cijfers én in vrijheid… Weten HOE je succesvol leert.

P.s. inmiddels weet ik dat samenvattingen helemaal niet werken bij economie.